Με αφορμή τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου οι μαθητές και οι μαθήτριες του τμήματος Γ5 του 10ου Γυμνασίου Ηρακλείου παραθέτουν τις σκέψεις τους... Σε ένα ερώτημα ομολογουμένως δύσκολο...
“Αν ήσουν εκεί, τι θα έκανες, τι θα αισθανόσουν;
... θα ήμουν μαζί με τους υπόλοιπους
... θα φοβόμουν
... θα θύμωνα
... θα ένιωθα αγανακτισμένος
... θα επαναστατούσα
... θα έκλαιγα
... θα ήμουν εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο με τους φοιτητές
... θα οργανωνόμουν
... θα μάζευα κόσμο, για να επαναστατήσουμε
... δε θα παραδινόμουν
... θα έγραφα τις σκέψεις μου
... θα έφευγα από την Ελλάδα
... θα παρακολουθούσα τις εξελίξεις, αλλά δε θα εξέφραζα άποψη
... θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου, για να βοηθήσω τους φοιτητές
... δε θα έμενα με σταυρωμένα χέρια
... δε θα υποστήριζα τη δικτατορία κοιτάζοντας το συμφέρον μου
... θα έγραφα συνθήματα
... θα διέδιδα στο εξωτερικό τι γινόταν στην Ελλάδα
... θα έβγαινα στους δρόμους να διαμαρτυρηθώ
... θα έγραφα στιχάκια
... θα πέταγα πέτρες από το παράθυρο στοχεύοντας τα τανκς
... θα φοβόμουν και θα ένιωθα τρομοκρατημένη
... θα έβρισκα τρόπους να κλείσω τους δρόμους με αυτοκίνητα και με κάδους
... θα διαδήλωνα μαζί με τους φοιτητές
... θα προσπαθούσα να βρω φαγητό και προμήθειες, για να πάω στους φοιτητές
... θα διάβαζα εφημερίδες να ενημερωθώ
... θα ανησυχούσα για τις εξελίξεις με τη δικτατορία
... θα έπαιρνα τη ζωή μου στα χέρια μου
... θα έκανα ό,τι μπορούσα, για να στηρίξω τους φοιτητές
... θα κατέγραφα τα ονόματα των νεκρών πάνω σε τοίχους
... θα αγωνιζόμουν για τα δικαιώματά μου
... δε θα δεχόμουν την καταπίεση
... θα προσπαθούσα να επιβιώσω
... θα ήλπιζα στην ελευθερία έκφρασης
... δε θα σώπαινα
